Εddie Lawson
Γεννήθηκε 11 Μαρτίου το 1958 στο Upland της Ορεινής Καλιφόρνιας .
Είναι μια πολύ μεγάλη προσωπικότητα στο χώρο της αγωνιστικής μοτοσικλέτας .
Είναι από την μεγάλη φουρνιά της Αμερικάνικης σχολής που πρωταγωνίστησε στα τέλη της δεκαετίας του 1970 μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1980 .
Οι συγκεκριμένοι αναβάτες εκτός από τον Eddie Lawson ήταν ο Kenny Roberts ,o Freddie Spenser, o Randy Mamola , o Wayne Rainey , o Kevin Schwantz ,o Wes Cooley ,o Fred Merkel και αρκετοι αλλοι .
Μερικοί από αυτούς ήρθαν και στην Ευρώπη τρέχοντας στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα .
Ο Eddie Lawson σε ηλικία 7 ετών ανέβηκε σε MiniBike 80 c.c και αμέσως ξεχώρισε μέσα από πολλούς νέους που μεγάλωναν στην περιοχή τρέχοντας στο χώμα που του άρεσε πάρα πολύ .
Η μεγάλη του καριέρα ξεκινά από την Νότια Καλιφόρνια αγωνιζόμενος κυρίως σε χωμάτινους αγώνες, όμως κάποια στιγμή αρχίζει να στρέφει την προσοχή του στους αγώνες δρόμου .
Το 1978 σε ηλικία 19 ετών αρχίζει να αγωνίζεται στο Α.Μ.Α πρωτάθλημα που γίνεται στην χώρα του την Αμερική .
Το 1979 έρχεται δεύτερος στο πρωτάθλημα της χώρας του το Α.Μ.Α στην κατηγορία των 250 c.c μετά τον Freddie Spenser .
Το 1980 και το 1981 έρχεται πρώτος στο Α.Μ.Α στα 250 c.c δίχρονα με Kawasaki kr 250
Το 1981 και το 1982 έρχεται πρώτος στο Α.Μ.Α στα Super bike με Kawasaki Z 1000 R Κάνοντας φανταστικές εμφανίσεις και δείχνοντας το μεγάλο ταλέντο που έκρυβε μέσα του .
Γρήγορα οι άνθρωποι της Yamaha δεν άργησαν να του προσφέρουν μια θέση στην ομάδα της Yamaha Marlboro Agostini τρέχοντας στην κατηγορία των 500 c.c στο παγκόσμιο πρωτάθλημα .
Το 1983 λοιπόν είναι η πρώτη του χρονιά στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα που τον βρίσκει να προσπαθεί να γνωρίσει όσο μπορεί καλύτερα την πολύ δύσκολη κατηγορία των 500 c.c και παράλληλα να διακριθεί όσο μπορούσε περισσότερο μέσα στα μεγάλα ονόματα που υπήρχαν εκείνη την χρονιά, κατάφερε πολύ σημαντικά αποτελέσματα όπως 2ος στο Salrburgring της Αυστρίας πίσω από τον Kenny Roberts ,3ος στην Monza της Ιταλίας ,3ος στην Rijeka της Γιουγκοσλαβίας ,3ος στην Imola του Σαν Μαρίνο, 5ος στο Assen της Ολλανδίας , 5ος στο Spa του Βελγίου , 4ος στο Silverstone της Μεγάλης Βρετανίας , 5ος στο Αnterstorp της Σουηδίας , το τέλος της χρονιάς τον βρήκε τέταρτο στην κατάταξη του παγκόσμιου πρωταθλήματος πίσω από τους Freddie Spencer , Kenny Roberts , Randy Mamola .
Έρχεται όμως το 1984 μέσα σε εκείνη την χρονιά ξεκινά μια μεγαλειώδη πορεία με ένα φοβερό ξεκίνημα , τον Freddie Spencer να θέλει να διατηρήσει τον τίτλο του και τον Eddie Lawson να έχει διαφορετική γνώμη . Πρώτος αγώνας της χρονιάς και η πρώτη του νίκη είναι γεγονός ,1ος στο Kyalami της Νότιας Αφρικής ,1ος στη Iarama της Ισπανίας ,1ος στο Salrburgring της Αυστρίας , 2os στο Νurburgring της Γερμανίας , 2ος στο Mizano της Ιταλίας ,2ος στο Paul Ricard της Γαλλίας 3ος στο Αssen της Ολλανδίας , 2ος στο Silverstone της Μεγάλης Βρετανίας ,4ος στη Rijeca της Γιουγκοσλαβίας ,4ος στο Spa του Βελγίου , 1ος στο Anterstorp της Σουηδίας ,4ος στη Imola της Ιταλίας , δηλαδή μια χρονιά με 12 αγώνες και ανέβηκε 9 φορές στο βάθρο ο πρώτος Παγκόσμιος τίτλος του στην μεγάλη κατηγορία των 500 c.c ήταν γεγονός, αφήνοντας δεύτερο τον Ranty Mamola .
To 1985 κάνει πάλι μεγάλη χρονιά όμως στο τέλος βρίσκεται δεύτερος στην κατάταξη του παγκόσμιου πρωταθλήματος πίσω από τον Freddie Spencer. Tα αποτελέσματα του βέβαια ήταν πολύ καλά όπως 1ος στο Kyalami της Νότιας Αφρικής , 2os στη Iarama της Ισπανίας , 4ος στο Nurburgring της Γερμανίας , 3ος στη Imola της Ιταλίας , 2ος στο Salzburgring της Αυστρίας , 1ος στην Rijeca της Γιουγκοσλαβίας . 2ος στο Spa του Βελγίου ,4ος Paul Ricard της Γαλλίας , 2ος στο Anterstorp της Σουηδίας ,1ος στο Mizano του Σαν Μαρίνο .
Το 1986 η φοβερή πορεία αυτού του χαρισματικού οδηγού επαναλαμβάνεται σωστή καταιγίδα αρχίζει την χρονιά 2ος στη Iarama της Ισπανίας , και ακολουθούν τέσσερις νίκες 1ος στη Monza της Ιταλίας , 1ος στο Νurburgring της Γερμανίας ,1ος στο Salzburgring της Αυστρίας , 1ος στην Rijeca της Γιουγκοσλαβίας .2ος στο Spa του Βελγίου . 1ος στο Paul Ricard της Γαλλίας , 3ος στο Silverstone της Μεγάλης Βρετανίας ,1ος στο Anterstorp της Σουηδίας , 1ος στο Mizano του Σαν Μαρίνο , μια φανταστική χρονιά και ο δεύτερος Παγκόσμιος τίτλος του στα 500 cc είναι γεγονός .
Έρχεται το 1987 πάλι μεγάλη χρονιά όμως αλλάζει ο κανονισμός του πρωταθλήματος και οι αγώνες από 12 γίνονται 15 ο συναγωνισμός είναι φοβερά μεγάλος και ενώ καταφέρνει να έχει πέντε πρώτες νίκες και έξι δεύτερες , το τέλος της χρονιάς η κατάταξη του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος τον βρίσκει τρίτο , πίσω από τον Wayne Cardner και Randy Mamola .
Αναλυτικά τα αποτελέσματα της χρονιάς ,2oς στη Iarama της Ισπανίας ,1ος στο Nurburgring της Γερμανίας ,2ος στη Imola της Ιταλίας ,3ος στη Rijeca της Γιουγκοσλαβίας ,1ος στο Assen της Ολλανδίας ,1ος στο Silverstone της Μεγάλης Βρετανίας ,2ος στο Anterstorp της Σουηδίας ,2ος Brno της Τσεχίας ,2ος στο Mizano του Σαν Μαρίνο , 1ος στη Iarama της Πορτογαλίας , 2ος στο Colania της Βραζιλίας ,1ος στο Buenos Aires της Αργεντινής και σε τρεις αγώνες δεν βαθμολογήθηκε καθόλου .
Ακολουθά το 1988 όπου αυτή την χρονιά θα κερδίσει για τρίτη φορά τον τίτλο του Παγκοσμίου πρωταθλήματος των 500 c.c επιτυγχάνοντας και ρεκόρ συλλογής βαθμών 252 ,με επτά πρώτες νίκες και τέσσερις δεύτερες ,αναλυτικά τα αποτελέσματα είναι 3ος στη suzuka της Ιαπωνίας , 1os στη Iarama της Ισπανίας ,1ος την Jerez της Ισπανίας ,1ος στην Imola της Ιταλίας ,4ος στο Nurburgring της Γερμανίας ,1ος στο Salzburgring της Αυστρίας ,2ος στο Assen της Ολλανδίας ,2ος στο Spa του Βελγίου ,10ος στην Rijeca της Γιουγκοσλαβίας ,1ος στο Paul Ricard της Γαλλίας , 6ος στο Silverstone της Μεγάλης Βρετανίας , 1ος στο Anterstorp της Σουηδίας ,2ος στο Βrno της Τσεχίας , 1ος στο Goiania της Βραζιλίας .
Και αφού όλα τελείωσαν φανταστικά για τον οδηγό Eddie και την εταιρεία Yamaha o Eddie Lawson ανακοίνωσε την αποχώρηση του από την Yamaha και υπογραφή συνεργασία με την Rothmans Honda και εκπληρωμένη την επιθυμία του να συνεργαστεί με τον Erv Kanemoto .
Ακούσθηκαν πάρα πολλά για την αποχώρηση του από την ομάδα της Marlboro Agostini Yamaha, οικονομικοί λόγοι και διαφωνία με τον team manager της ομάδας .
Το ξεκίνημα του 1989 με την νέα του ομάδα την Rothmans Honda δεν ήταν τόσο εντυπωσιακό σιγά , σιγά όμως βρήκε τον δρόμο του ,άρχισε την χρονιά 3ος στη suzuka της Ιαπωνίας ,5ος στο Phillip Islant της Αυστραλίας ,3ος στη Laguna Seca της Αμερικής ,1ος στην jerez της Ισπανίας ,2ος στο Hockenheim της Γερμανίας ,2ος στο Salzburgring της Αυστρίας ,3ος στη Rijeca της Γιουγκοσλαβίας ,2ος στο Assen της Ολλανδίας , 1ος στο Spa του Βελγίου ,1ος στο Le Mans της Γαλλίας ,2ος στο Donington της Μεγάλης Βρετανίας , 1ος Anterstorp της Σουηδίας ,2ος στο Brno της Τσεχίας , 2ος στη Goiania της Βραζιλίας .
Στο τέλος της χρονιάς βρέθηκε για τετάρτη φόρα στην κορυφή της κατάταξης του παγκοσμίου πρωταθλήματος με 228 βαθμούς καταφέρνωντας να γίνει ο πρώτος αναβάτης που με διαφορετικούς κατασκευαστές να κατακτήση δυο συνεχόμενα πρωταθλήματα .
Το 1990 ξαναγυρίζει στη Yamaha οπού team manager είναι ο Kenny Romberts όμως αυτή την χρονιά τα πράγματα δεν πάνε τόσο καλά ,η χρονιά ξεκινά πολύ άσχημα στον πρώτο αγώνα στην Ιαπωνία δεν βαθμολογήθηκε καθόλου λόγω ατυχήματος στο επόμενο αγώνα στην Αμερική τραυματίζεται στο πόδι και δεν αγωνίζεται καθόλου σε Ισπανία ,Ιταλία ,Γερμανία ,Αυστρία ,Γιουγκοσλαβια ,επιστρέφει 3oς στο Assen της Ολλανδίας ,3ος στο Spa του Βελγίου , 5ος στο Le Mans της Γαλλίας , 3ος στο Donington της Μεγάλης Βρετανίας ,2ος στο Anterstorop της Σουηδίας
3ος στο Brno της Τσεχίας ,2ος στο Hungaroring της Ουγγαρίας ,4ος στο Phillip Islant της Αυστραλίας ,το τέλος της χρονιάς τον βρίσκει στη έβδομη θέση της κατάταξης του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος .
Ουσιαστικά εδώ τελειώνει η μεγάλη πορεία του Eddie Lawson στο παγκόσμιο πρωτάθλημα αλλάζει ομάδα και έτσι το 1991 και το 1992 βρίσκεται στην Cagiva ,χωρίς πλέον να καταφέρνει μεγάλες διακρίσεις έτσι λοιπόν στο τέλος του 1992 αποχωρεί από τα Grant Prix οριστικά .
Άλλες διακρίσεις μαζί με την κατάκτηση του παγκοσμίου τίτλου το 1986 κέρδισε παράλληλα και την Daytona 200 με μια Yamaha FZ 750 .
Μια ακόμη επιτυχία έγινε το 1990 όπου αγωνίσθηκε μαζί με τον Ιάπωνα Tadahiko Taira με μια Yamaha FZR 750 R στις 8 ώρες της Suzuka και τερμάτισαν πρώτοι .
Μετά την αποχώρηση του από τα Grant Prix το 1993 επανέλαβε την νίκη του αγωνιζόμενος πάλι στη Daytona 200 με μια Yamaha .
O Eddie Lawson αγωνίσθηκε σε 127 Grant Prix και νίκησε 31 Grant Prix στα 500 c.c
Κατέκτησε τέσσερα Παγκόσμια Πρωταθλήματα 1984 - 1986 - 1988 - 1989 στα 500 c.c
Ο Πρώτος του αγώνας το 1983 στο Kyalami της Νότιας Αφρικής
Η πρώτη του νίκη το 1984 στο Kyalami της Νότιας Αφρικής .
Η Τελευταία του νίκη το 1992 στο Hungaroring της Ουγγαρίας .
Ο Τελευταίος του αγώνας το 1992 στο Kyalami της Νότιας Αφρικής .
