Johnny Cecotto
Γεννήθηκε 25 Ιανουαρίου το 1956 στο Καράκας της Βενεζουέλας .
Είναι γιος μεταναστών και από τους λίγους οδηγούς αγώνων που έχουν αγωνιστεί σε αγώνες μοτοσικλέτας και αυτοκινήτου .
Ξεκίνησε την αγωνιστική του Καριέρα σε ηλικία 16 ετών, το 1972, έτρεξε στο Interlagos 500 στην Βραζιλία και ήλθε τρίτος .
Το 1973 και το 1974 κέρδισε το εθνικό πρωτάθλημα της Βενεζουέλας .
Το 1975 άγνωστος όπως ήταν ακόμα παρουσιάζεται στην Daytona 200 για να τρέξει στον αγώνα με ένα εντελώς νορμάλ Yamaha TZ 750 με την βοήθεια της Venemotos < Yamaha Benezuelas >
Στα προκριματικά έκανε τους πάντες να μείνουν με ανοικτό το στόμα, κάνοντας τον πρώτο χρόνο, δυστυχώς κάποιο πρόβλημα στην εκκίνηση, τον ανάγκασε να ξεκινήσει τελευταίος μετά από απόφαση των διοργανωτών, κάνοντας μια εκπληκτική εμφάνιση καταφέρνει να τους περάσει σχεδόν όλους και να τερματίσει τρίτος.
Η εμφάνιση του ήταν φοβερή , τα πολύ εντυπωσιακά προσόντα του και η ικανότητα του ήταν εκπληκτική έτσι λοιπόν μετά την Daytona 200 και μέσα στην ίδια την χρονιά έρχεται δυναμικά στην Ευρώπη για να αγωνιστεί στο παγκόσμιο πρωτάθλημα σε δυο κατηγορίες στα 250 c.c και στα 350 c.c .
Το ξεκίνημα του στην κατηγορία των 250 c.c στο παγκόσμιο πρωτάθλημα είναι πολύ καλό, 1ος στο
Paul Ricard της Γαλλίας , 2ος στην Imola της Ιταλίας ,1ος στο Spa του Βελγίου ,2ος στην Imatra της Φιλανδίας ,στους άλλους αγώνες Jarama της Ισπανίας ,Hockenheim της Γερμανίας ,Αssen της Ολλανδίας , Anterstrop της Σουηδίας ,Brno της Τσεχίας δεν τερματίζει και απέχει από το Isle of Man της Μεγάλης Βρετανίας συμμετέχοντας στη διαμαρτυρία των οδηγών για κατάργηση του ,στο τέλος της χρονιάς βρέθηκε τέταρτος στην κατάταξη του παγκοσμίου πρωταθλήματος στα 250 c.c
Eκει όμως που έγινε το καλύτερο δυνατόν ήταν στην κατηγορία των 350 c.c την ίδια χρονιά
1oς στο Paul Ricard της Γαλλίας ,2ος στη Jarama της Ισπανίας ,1ος στο Hockenheim της Γερμανίας ,1ος στην Imοla της Ιταλίας , 5ος στο Assen της Ολλανδίας ,1ος στην Imatra της Φιλανδίας ,δεν τερματίζει σε Salzburgring της Αυστρίας ,Brno της Τσεχίας και απέχει από το Isle of Man της Μεγάλης Βρετανίας ,στο τέλος της Χρονιάς βρίσκεται στην πρώτη θέση του παγκοσμίου πρωταθλήματος στην κατηγορία των 350 c.c εμπρός από τον πολύ μεγάλο αναβάτη εκείνη την εποχή ,Giacomo Agostini .
Έτσι λοιπόν γίνεται ο πιο μικρός αναβάτης που κατακτά παγκόσμιο πρωτάθλημα σε ηλικία μόλις 19 ετών .
Το 1976 ο Ceccoto επιστρέφει στην Daytona 200 αυτή την φορά όμως με πλήρη υποστήριξη της εργοστασιακής Yamaha , ο αγώνας είναι φοβερός και κάνοντας τρομερή εμφάνιση κερδίζει την πρώτη θέση εμπρός από τον μεγάλο Kenny Roberts .
Συνεχίζει στην Ευρώπη και το 1976 σε δυο πάλι κατηγορίες στα 350 c.c και στα 500 c.c αυτή την φορά .
Στη κατηγορία των 350 c.c δίνει μεγάλη μάχη για να διατήρηση τον τίτλο του 2ος στο Paul Ricard της Γαλλίας ,1ος στο Salzburgring της Αυστρίας ,1ος στην Imola της Ιταλίας ,8ος στο Assen της Ολλανδίας ,2ος στο Hockenheim της Γερμανίας ,4ος στην Jarama της Ισπανίας ,δεν τερματίζει στη Rijeca της Γιουγκοσλαβίας ,στην Imatra της Φιλανδίας ,στο Brno της Τσεχίας και απέχει από το Isle of Man της Μεγάλης Βρετανίας ,στο τέλος της χρονιάς βρίσκεται στη δεύτερη θέση της κατάταξης του παγκοσμίου πρωταθλήματος .
Στη κατηγορία των 500 c.c δεν κάνει κάτι ιδιαίτερο έχει μόνο μια δεύτερη θέση στο Paul Ricard της Γαλλίας .
Το 1977 συνεχίζει να αγωνίζεται σε δυο κατηγορίες στα 350 c.c και στα 500 c.c .
Η χρονιά αρχίζει πολύ καλά στα 350 c.c και στον πρώτο αγώνα 1oς στο San Carlos της Βενεζουέλας την ίδια ήμερα στα 500 c.c 4ος στην ίδια πίστα .
Στον επόμενο αγώνα στο Salzburgring της Αυστρίας δυστυχώς εμπλέκεται σε μεγάλο ατύχημα τραυματίζεται σοβαρά και χάνει σχεδόν όλη την χρονιά ,επανέρχεται δυναμικά στο τέλος και καταφέρνει μια νίκη στα 350 c.c στο Brno της Τσεχίας και στα 500 c.c 1ος στην Imatra της Φιλανδίας ,1ος στο Brno της Τσεχίας και 2ος στο Anterstorop της Σουηδίας .
Το 1978 αγωνίζεται μόνο στην κατηγορία των 500 c.c και έχει τα παρακάτω αποτελέσματα 4ος στη Iarama της Ισπανίας ,2ος στο Salzburgring της Αυστρίας ,1ος στο Assen της Ολλανδίας ,6ος στο Anterstorop της Σουηδίας ,3ος στην Imatra της Φιλανδίας ,7ος στο Silverstone της Μεγάλης Βρετανίας ,2ος στο Hockenheim της Γερμανίας ,δεν τερματίζει στο San Carlos της Βενεζουέλας ,στο Paul Ricard της Γαλλίας ,στην Imola της Ιταλίας ,στο Spa του Βελγίου το τέλος της χρονιάς τον βρίσκει στην τρίτη θέση του παγκοσμίου πρωταθλήματος στη κατηγορία των 500 c.c .
Παράλληλα και μέσα στο 1978 κερδίζει το παγκόσμιο πρωτάθλημα Formula 750 .
Το 1979 αγωνίζεται μόνο στη κατηγόρια των 500 c.c έχει δυστυχώς πάλι τραυματισμούς και χάνει όλη την χρονιά έχοντας δυο τερματισμούς ,7ος στην Imatra της Φιλανδίας και 5ος στο Paul Ricard
της Γαλλίας .
To 1980 αγωνίζεται σε δυο Κατηγορίες στα 350 c.c και στα 500 c.c
Στα 350 c.c είναι 1ος στο Mizano της Ιταλίας , 2ος στο Paul Ricard της Γαλλίας ,3ος Ηockenheim της Γερμανίας ,και στα 500 c.c είναι 4ος Mizano της Ιταλίας ,6ος στη Iarama της Ισπανίας ,9ος στο Paul Ricard της Γαλλίας ,6ος στο Assen της Ολλανδίας ,5ος στο Silverstone της Μεγάλης Βρετανίας ,6ος στο Hockenheim της Γερμανίας δεν κατάφερε να διακριθεί ιδιαίτερα λόγο και των τραυματισμών του, που τον ταλαιπωρούν έτσι λοιπόν αυτός ο πολύ κάλος αναβάτης αποφάσισε να αποχωρίσει από τους αγώνες του παγκοσμίου πρωταθλήματος μια και δεν μπορούσε να αποδώσει στο μέγιστο των
δυνατοτήτων του .
Μέτα το τέλος με τους αγώνες μοτοσικλετών, ασχολήθηκε με τους αγώνες αυτοκίνητων .
Έτρεξε σε 48 αγώνες Grant Prix και κέρδισε 14 αγώνες Grant Prix 2 στην Κατηγορία των 250 c.c, 9 στην κατηγορία των 350 c.c, 3 στην κατηγορία των 500 c.c.
Πρώτος αγώνας στο Paul Ricard της Γαλλίας στην κατηγορία των 250 c.c το 1975.
Πρώτη νίκη στο Paul Ricard της Γαλλίας στην κατηγορία των 250 c.c το 1975.
Τελευταία νίκη στο Mizano της Ιταλίας στην κατηγορία των 350 c.c το 1980.
Τελευταίος αγώνας στο Nurburgring της Γερμανίας στην κατηγορία των 500 c.c το 1980.
Κατάκτησε ένα Παγκόσμιο πρωτάθλημα στην κατηγορία των 350 c.c το 1975 με Yamaha.
Κατέκτησε ένα Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Formula 750 το 1978 με Yamaha .
